Let op: deze ervaringsverhalen zijn persoonlijk en vertegenwoordigen niet per se de mening van Benzomoe. We willen met deze verhalen inzicht geven in de beleving van mensen die slaapmedicatie gebruiken. Heb je vragen over je eigen gebruik? Neem dan altijd contact op met je voorschrijvend arts en/of apotheker.
In 2016 heb ik complexe PTSS opgelopen na geestelijke mishandeling en uiteindelijk een fysieke aanval en doodsbedreiging bij mij thuis door mijn ex-partner (met borderline stoornis). Mijn lichaam stond hierna 24/7 in de waakstand. Ik voelde mij nergens meer veilig, sliep amper en stond stijf van de adrenaline.
Van de huisarts kreeg ik oxazepam, maar daar kon ik niet tegen dus dit werd omgezet in lorazepam. Daar sliep ik in het begin wel een paar uur op, maar met veel nachtmerries en fysiek takelde ik volledig af. Ik werd heel mager, was heel duizelig en had hartritmestoornissen. Na 3 maanden raakte ik buiten bewustzijn. Ik kon niet meer tegen licht en geluid en ik kon ook niet meer lezen, lopen en zitten. Ik kon alleen nog liggen en zijn. Volledig verzwakt en uitgeput.
De artsen op de EHBO kwamen met de diagnose PTSS en de dringende oproep dat ik medicatie moest krijgen om mijn lichaam tot rust te brengen en te slapen. Ik kreeg 3 x per dag 1 mg lorazepam en voor het slapen ook nog mirtazipine erbij. Het maakte mij niet uit, als ik maar sliep. Ik knapte in het begin ook echt op omdat ik eindelijk beter sliep. Langzaamaan kon ik weer uit bed en een paar uur op zijn. Ik kon zelfs weer een klein rondje buiten lopen. Maar toen vlamde mijn chronische ziekte, colitis, op en werd wederom mijn spierweefsel afgebroken. Mijn dikke darm was grotendeels ontstoken en ik kon weer alleen maar liggen en zijn. Dus ik kreeg ook nog een grote hoeveelheid prednison erbij. En ik kwam in het ziekenhuis terecht.
Daar kreeg ik een enorme hoeveelheid medicatie; Lorazepam, temazepam, mirtazapine en citalopram( tegen angst). Plus de prednison. Ik nam dit allemaal, maar inmiddels wel met forse tegenzin. Maar de artsen zeiden dat het nodig was en niet anders kon. Het was de weg naar beter worden! Op mijn verzoek mocht ik wel de lorazepam van overdag afbouwen, zodat ik alleen nog de slaapmedicatie had. Maar wel een forse hoeveelheid en 3 verschillende medicijnen. Eenmaal weer thuis begon ik meteen met afbouwen. Dat is mij gelukt met de lorazepam, citalopram en mirtazapine. Ook de prednison gebruik ik niet meer. De 20 mg temazepam heb ik afgebouwd naar 5 mg. Maar hier helemaal mee stoppen is nog niet gelukt. En daar baal ik van. Ik ben zo ver.
Slapen is voor mij nog steeds een enorm probleem. Ik val zonder temazepam niet in slaap en ik word elk uur wakker. Ook lig ik vaak tussen 2-5 wakker.Slaaponderzoek bevestigt dat de kwaliteit van mijn slaap slecht si en ik veel wakker lig, maar wel alle slaap hygiëne regels naleef dus een oplossing is er niet. Ik ben ook nog steeds prikkelgevoelig, duizelig en voel me altijd vreemd in mijn hoofd.
Ik wil ontzettend graag stoppen met de temazepam.Het is me 1 keer gelukt om 7 nachten niets te nemen…maar toen raakte ik overdag bijna weg bij een digitaal overleg en voelde ik me zo ontzettend beroerd. Ik was bang dat ik weer zou afglijden naar niets meer kunnen en in die situatie wil ik nooit meer belanden. Dus toen heb ik toch maar 5 mg temazepam genomen om eindelijk weer te slapen. Zo jammer, het was me bijna gelukt, maar hoeveel nachten zonder slaap kan een mens aan en is nodig om weer zelf te kunnen slapen?
Mijn behandelend artsen vinden dat ik een hele lage dosis gebruik en dat dit dus niets is om mij zorgen om te maken. Maar ik denk nog steeds dat de klachten die ik heb misschien verdwijnen als ik gewoon weer zonder medicatie kan slapen. Maar de vraag is….hoe gaat mij dit lukken?
Uitgelichte foto: Freepik.com, topETP26
